Feniks

Het feniksproces

(uit: “Hoe verander ik mezelf ?” (2005), door Elizabeth Lesser. Uitgever: The House of Books).

“Je zou kunnen zeggen dat de grondslag van een leven – jouw leven of mijn leven,
voortkomt uit een zoektocht. Deze persoonlijke zoektocht wordt weleens het feniksproces genoemd, ter ere van de mythische vogel met de gouden veren wiens verhaal door de eeuwen heen is verteld. De Egyptenaren gaven de feniks zijn naam en geloofden dat deze vogel om de vijfhonderd jaar de zoektocht naar zijn ware zelf hernieuwde. Van versleten gewoonten, verdedigingsmechanismen en opvattingen bouwde de feniks een brandstapel van kaneel en mirre. Vervolgens rees hij als een nieuw wezen op uit de as, een samensmelting van wat hij was geweest en wat hij was geworden. Een nieuwe vogel, en toch ook meer dan ooit zichzelf, veranderd en tegelijkertijd de eeuwige feniks.

Jij en ik zijn de feniks. Ook wij kunnen onszelf reproduceren uit de scherven van een moeilijke periode. Wanneer we allemaal afdalen tot op de bodem van een verlies en daar geduldig met een open hart verblijven, in het donker en de pijn, kunnen we op de weg terug naar boven de blijdschap van het leven en de vreugde van innerlijke groei meenemen.
Wanneer het vuur eenmaal brandt, heb je een ander soort warmte nodig om de vlammen van tegenspoed te veranderen in de wijsheid van een feniksproces.
Dit is de manier om een zinvol en hoopvol leven te leiden, een leven van werkelijk geluk en innerlijke vrede.

We krijgen in ons leven allemaal te maken met verandering en verlies, soms via grote en dramatische gebeurtenissen maar ook in kleinere, meer dagelijkse dingen. Het vraagt om inzet als je crisis en stress wilt gebruiken als dragers van verandering. Het feniksproces is voor iedereen anders, en daarom is het een reis naar onbekend gebied. Alle reizen zijn verschillend en de ene reis is niet diepgaander of belangrijker dan de andere.

Ingrijpende gebeurtenissen zoals het verlies van een kind, een ernstige ziekte of een nationale ramp kunnen je leven veranderen, maar minder traumatische ervaringen kunnen dat ook. Het hangt allemaal af van de manier waarop we de veranderlijke aard van het leven benaderen, het hangt af van de moed om ‘Ja’ te zeggen tegen wat er ook maar op ons pad mag komen en het hangt af van de manier waarop we openstaan voor berichten uit de vlammen en naar schatten zoeken in de as.

Ieder van ons is, ongeacht onze situatie, op zoek naar dezelfde schat in de as. We zijn op zoek naar onze meest authentieke, vitale zelf. Onze illusies, onze starheid, onze angst, onze schuld, ons gebrek aan vertrouwen en ons gevoel van isolement, dit alles, in verschillende gradaties en combinaties verdwijnen als sneeuw voor de zon als we ze in de ogen durven zien.”